Eindberging

De opslag van radioactief afval zoals dat bij COVRA gebeurt, is een wereldwijd toegepaste en bewezen veilige technologie. Deze opslag van radioactief afval is echter geen definitieve, langetermijnoplossing voor het radioactief afval. Na honderd jaar opslag is een deel van het afval nog radioactief. Dit langlevende afval kan het beste in stabiele geologische aardlagen in de diepe ondergrond worden opgeborgen. Dat noemen we eindberging.

Eindberging is naar de huidige stand van de wetenschap en techniek de enige oplossing, die verzekert dat het afval ook na duizenden jaren buiten de levensruimte (biosfeer) van de mens blijft. In de Europese wetgeving wordt eindberging gezien als een noodzakelijke laatste stap bij het verwerken van radioactief afval. Het onderzoek naar eindberging is dan ook een integraal onderdeel van het Nederlands radioactief afval beleid. De coördinatie daarvan behoort tot de kerntaken van COVRA.

Op basis van diverse onderzoeken weten we dat eindberging mogelijk is op dieptes van zo’n tweehonderd tot duizend meter. De ondergrond moet stabiele aardlagen bevatten, zoals klei, zout of graniet. In Nederland hebben we een ruime keuze als het gaat om de locatie van de eindberging. De ondergrond in ons land bevat zowel zout als klei.

Op korte termijn is eindberging niet nodig in Nederland. De kleine hoeveelheden radioactief afval die we produceren, slaan we veilig op bij COVRA. Producenten van radioactief afval betalen COVRA ook voor de eindberging. Aangezien we in Nederland weinig radioactief afval produceren, hebben we voldoende tijd nodig om de eindberging te bekostigen. De Nederlandse overheid heeft daarom besloten dat COVRA radioactief afval minimaal honderd jaar moet opslaan voordat we overgaan op eindberging. Tegelijkertijd geeft dit ons de tijd om te leren van ervaringen van anderen. Wellicht worden er in honderd jaar tijd nieuwe oplossingen bedacht voor de eindberging van radioactief afval.